Türkiye’de istediği gibi bir devrim yaşanmadı ama O başardı. 

Tam 49 yıldır doğan bebeklere O’nun adı veriliyor…

Adını taşıyan gençler O’nun devrimci, isyankar, bir o kadar da merhametli ve masum kişiliğinde günün insanlarını sorguluyor, Semih Çelenk Hocam gibi sesleniyorlar; 

“Yakamozuyla afili bir delikanlı / yakıp söndürüyor durmadan / zihnimizin deniz fenerini.”

28 Şubat 1947 Ankara Ayaş doğumlu 1968 kuşağının en önemli isimlerinden cehennem yürekli yiğitlerinden Deniz Gezmiş kitle hareketlerinin en önde gideni, gencik eylemlerinin önderi ve aktif katılımcısı oldu.

Bir grup arkadaşı ile THKO’yu kurdu.

Çeşitli eylemlerden sonra THKO davasında TCK’nın 146. Maddesine muhalefetten yargılandı.

 9 Ekim 1971’de hakkında idam cezası verildi.

İdam edilmemesi için kamuoyunda başlatılan çaba sonuç vermedi. 

Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’la birlikte 6 Mayıs 1972’de Ankara merkez cezaevinde idam edildi.

Halk söylencesinde 5 Mayıs’ı 6 Mayıs’a bağlayan gece, suların denizlere toprağa kavuştuğu Hıdırellez gecesidir.

İşte o gece şöyle haykırmıştı Deniz; “Türkiye’nin bağımsızlığından başka bir şey istemedim. Bundan dolayı da ölümden korkmuyoruz. Ve ben 25 yaşındayken kendimi Türkiye’nin bağımsızlığına armağan etmekten onur duyuyorum.”

Deniz Gezmiş’in bedeni bugün Ankara Karşıyaka Mezarlığı’nda yatmakta ama Semih Çelenk’in dediği gibi;

“… Onun isminde cisimlenen adanmışlık, yiğitlik, devrimcilik, cesaret ve yurtseverlik “deniz” ya da “denizler” sözcüklerinde yaşamaktadır.

Bugün 28 Şubat…

İzmirli 68’liler 50. yıllarını kutlamak ve Deniz Gezmiş’in ölümsüzlüğü vurguluyor...