Olmadı Işık Hocam hem de hiç olmadı. Sana ölümü yakıştıramadık. Daha birlikte
yürüyeceğimiz çok yol vardı. 
Germiyan facebook sayfasında paylaşmış olduğu yazısında, “Sevgili Bay Kemal! Ben
Germiyan Mahallesi muhtarıyım. Emekli Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeniyim. CHP
üyesiyim, bu güne kadar CHP den başka bir partiye oy vermedim. Ama muhtar olarak
tarafsız biriyim. Vatandaş olarak ben, Atatürkçü demokrat, devrimci, sosyalist,
komünist bir insanım. Bu özelliklerimden de onur duyuyorum. Cumhurbaşkanlığına
sizin aday olmanızı istiyorum. Sizden başka kimseye oy vermem. Beni aday
gösterseniz bile” demişti.  İstediğin gibi Bay Kemal aday oldu yeğenim. 
Öğretmenliğin boyunca yıllarca bu ülkenin bilgilenmesi için Anadolunun ilçelerinde
öğretmenlik yaptın. Emekli olduktan sonra doğduğun köye gelip Nazım Hikmet’in
dediği gibi, “Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela,
zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun
halde ölüme inanmadığın için, yaşamak yani ağır bastığından.” zeytin diktin. Zeytin
ağaçlarıyla hergün konuştun onlarla sohbet ettin. 
Germiyan köyüne risk alarak seçimlere katıldın ,bu halk seni muhtar yaptı. Gelecek
kuşaklara çok temiz bir Germiyan Köyü bırakmak için mücadele veriyordun. Çevre
karşıtı işlerin karşısında yer aldın, tüm eylemlerde dimdik durdun. 
Bu iktidarın köy Okullarını kapatıp taşımalı eğitime geçtiğinde baban ve sevgili
eniştem Cemalettin Kaya Alaçatı’ya dükkanıma gelip “Ömer bizim köyde okulu
kapattılar. Bu nasıl olur? Biz milli bayramlarımızda okulun önüne gidip İstiklal
Marşımızı okuyup, Türk Bayrağımızı göndere çekerken o manevi duyguyu
yaşamımızı nasıl engeller?” diye sitem etmişti. Sen öyle bir Cumhuriyetçi bir babanın
oğlusun işte. 
Işık Hocam hakkında çok yazılacak yazı olduğunu biliyorum. Mücadeleci ve Devrimci
bir kişi olarak önünde bir Ömer dayın olarak saygıyla eğiliyorum. Seni hiç
unutmayacağız. Mekanın Cennet olsun. Güle güle yeğenim! Tanrı seni korusun.
 Adın gibi ışıklar içinde uyu!