Yıllar ne çabuk geçiyor. 1999 yılında bütün dünya 2000 yılının yeni milenyum olduğundan, muhasebe hesaplarının karışacağından, hatta dünyanın sonunun geleceğine inananlardan bahsediliyordu. Ben de milenyuma gireceğimiz o son günleri merakla takip ediyordum.  

2000 yılı sabahının, önceki yıllarda girdiğimiz yılbaşı sabahlarından bir farkı yoktu.  Milenyuma gireli 19 yıl geçmiş. Geride bıraktığımız savaşlar, seçimler derken bir çok liderler göçüp gittiler. Bülent Ecevit, Erdal İnönü, Süleyman Demirel, İsmail Cem, Necmettin Erbakan derken çocukluğumdan tanıdığım sevabıyla günahıyla bu değerli devlet adamları aramızdan ayrıldılar. Kimini çok sevdik, kimine memleketi güzel yönetemiyor diye biraz kızdık. Velhasıl hepsi bu ülke için çalıştılar. Rahmet ve şükranla anıyorum. Ruhları şad olsun. Ali İhsan Yavuz’un İstanbul seçimleri sonrası dediği gibi “Hiçbir şey olmasa bile kesinlikle bir şeyler oldu” Bu ülkede.

2020 yılına girmemize saatler kala  Çeşme Belediyesi yine bu yılbaşında da sokak partileri ve konserlerle yeni yılı karşılayacak. 31 Aralık akşamı sokaklar yine tıklım tıklım dolacak, herkes bir birine çarpa çarpa sokaklarda yürüyecek, eğlenecek, coşacak…

Yine de eskiyi özlüyor insan. Şehitlik caddesine cumartesi günleri kurulan halk pazarı, 80’li yılların sonuna kadar, şimdi restore edilen merkez cami’inin etrafında kurulurdu. Halk ürettiği meyve ve sebzeleri bu pazaryerinde satardı. Ayrıca, eski manavlar Karaköylü lakabıyla anılan Halil Girgin, Rıza Baysal, Ankaralı Mustafa, Konyalı Nebi Çatalbaş sabahın erken saatlerinde kamyonla İzmir’e gider, mevsim meyvelerini İzmir Toptancı Halinden getirirlerdi. Yılbaşı akşamı tüketilmek üzere manav ve pazardan tedarik edilen muz, kestane, mandalina, elma, portakal ve çeşitli çerezler evlerde akşam ezanı sonrasında kurulan yılbaşı sofralarında yerini alırdı. Şimdiki gibi marketlerden her an alınabilen hazır tavuk eti o vakitler bakkallarda satılmazdı. Her evde kümes hayvanları bulunur, buradan büyüğünden bir horoz tutulup kesilir, yılbaşı akşamının ana mönüsü de bu olurdu. Ekonomik durumu biraz daha iyi olan aileler ise tabii ki hindi keserlerdi.  Yemekler yendikten sonra komşu ve akrabalar bir araya gelir, meyve ve çerezler yenilir, gecenin ilerleyen saatlerinde de pırnal veya zeytin odununu ile yakılan sac sobalar üstünde kestane pişirilirdi. Günümüz evlerinde yaygın bir şekilde kullanılan şöminelerin daha basiti, halk dilindeki adıyla ocaklarda da, kor ateşte bakır tencerede mısır patlatılırdı. İlerleyen saatlerde de sobadan çıkarılan odun kömürü, mangala alınır, evin hanımı kahveleri kömür ateşinin külünde pişirirdi. 

Sıra şans oyunlarına gelince, tombala takımı dolaptan çıkarılır, konuklarla birlikte tombala çekilir, kazananlar sevinir, kaybedenler üzülürdü. Kazanan misafirler sevinç içinde evlerinin yolunu tutarken bütün seneyi hep kazanacağı umuduyla mutlu geçirirlerdi. Kaybedenlerinse umutları bir sonraki yılbaşına kalırdı. 
1980’i, 1981’e bağlayan yılbaşında TRT bir ilke imza attı. Televizyonda gece tam 12.00’de Türkiye’nin ünlü dansözlerinden Nesrin Topkapı’yı ekranlara çıkarttı. Zeki Müren, gibi daha birçok çok ünlü sanatçılarımızda yeni yıl mesajlarını TRT’nin siyah beyaz televizyonlarından verirlerdi. TRT’nin o yıllardaki yılbaşı müzik programları çok güzel olurdu. Akşamın erken saatlerinde ünlü klarnet sanatçısı Mustafa Kandıralı ve arkadaşları yılbaşı özel programını oyun havaları çalarak açarlardı. 

Ünlü ve şöhretli sanatçılar bu günde olduğu gibi, yeni yıla girilen saatlerde ekrana çıkarlardı. Halkın büyük bölümünün eğlencesi televizyon izlemekti. Son yıllarda çok sayıda televizyon kanalı oldu, elimizde televizyonun uzaktan kumandası, hangi kanala istersek o kanala geçiyoruz ama o eski programlar yok artık! 

2020 Yılı Güzel İlçe’miz Çeşme’ye, Ülkemize,barış huzur bereket, getirmesini dilerim. Yeni yılınız kutlu olsun.