İnsandır, ölünce ölür. 

İnsandır, yaşarken ölür.

İnsandır ölünce yaşar.

Ölünce ölmemek, yaşarken ölmemek, ölünce de yaşamak türünden insan olmak en güzeli değil midir?

Bu tür insanlarımızdan biri daha ayrıldı insanlarımızdan.

Adı; Özkan Sümer...

****

İşte öğrencilerinden Şenol Güneş...

A Milli Takım Teknik Direktörümüz...

"Bir futbol bilgesi, bir efsane" Özkan Sümer'in ardından nasıl paylaşıyor duygularını;

"Sizinle her yere gelirim ana siz her zaman olduğu gibi yine önümüzden gittiniz. Arkanızdayım. Yalnız değilsiniz. Ölüm dostu dosta kavuşturur. 

Ürettiklerin ve bize verdiklerin için binlerce kez teşekkür ediyorum. 

Gönüllere girdin; gözden uzak durdun. Şimdi gönülden uzak olanlar da sizi gönüllerine alacaklardır . Allah sıkıntılı yüreklere ferahlık ve sabır versin.

Sizi bugünden özlüyoruz Hoca'm. Unutulmayacaksın."

Tolunay Kafkas, eski hocası ve başkanı Özkan Sümer'i anlatırken, "Onun gibisini görmedim" dedi. 

Bakın Fransa'da top koşturan Milli Futbolcu Yusuf Yazıcı'nın da şu paylaşımına;

"Hayat tam bir senaryo değil; hiçbir zaman, hiç kimse için de olmadı. Hep bir şeylerin eksikliğini çekti insan, hep öğrenmek, daha fazlasını elde etmek istedi. Benim hiç dedem olmadı. Hayat, ben onları göremeden bu dünyadan almış ikisini de. O yüzden benim dedem Özkan Sümer’di."

Böyle sevmek görülmemiştir!..

****

O, Trabzonspor'a; futbolcu, teknik adam ve başkan olarak hizmet verip tarihe geçti.

Galatasaray, Denizlispor, Samsunspor ve Milli Takım'ı da çalıştırdı.

Cesurdu, vizyonerdi!

Çok sayıda ismi futbolumuza kazandırdı.

Şampiyonluklar, kupalar, başarılar ve güzelliklerle süren yaşamın onu kanser ettığini öğrendik bir gün.

Direndi Özkan Hoca. 

Karşısında müthiş gol adamları değil Azrail vardı.

Ona da direndi. Ama olmadı işte...

****

Öldü ama yenilmedi Özkan Sümer...

Ölümün onu yenmesi için unutturması gerekiyordu. 

Ölüm ne bilsin ki Özkan Sümer, Şenol Güneş'in dediği gibi "unutulacaklardan" değildi!..