Sevgilerin, dostlukların, dayanışmanın

‘’haksızlıkların zorlukların’’

gölgesinde yaşandığını öğretmiştir

öncelikle bizlere…

Onurlu insanların mutlaka var

olma öykülerine

de sahip bulunduğunu…

Umut kavgasının hep sürdüğünü,

nefeslendiğimiz sürece umudun varlığını

-bıkmadan usanmadan-

paylaşmıştır sevdikleriyle, sevenleriyle...

Tarık Dursun K’nın ‘’Bizimkisi Zor Zanaat’’ dediği

gazeteciliği

“bir ömür” sürdürendir Okan Yüksel

Yazardır…

Ozandır!..

Kavgada asla bayrağı yere düşürmemiş,

o kavganın haricine düşmemiş bir yiğit 68’lidir!

(İzmir 68'liler Birliği Başkanlığı'nı onurla sürdürendir.)

‘’Ya insanda yürek dediğin taştan olacak

yahut da dehşetli namuslu olacak yüreğin.

Bizimkisi taştan değil çok şükür fakat namuslu’’

sıklıkla kullandığı

Nâzım Baba sözüdür.

O Nâzım Baba ki, Usta’yı şiire sevdalandırandır.

‘’Edebiyatın Kaptanı’’

Attilâ İlhan’ın

Demokrat İzmir

Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğü

yıllarından yol arkadaşıdır da!

Gazeteciliğin; emekliliği olmayan tek meslek olduğunu

-her platformda- savunmuştur.

Kurşun da bomba da yemiş, zulmü de yaşamıştır egemenlerden.

Asla baş eğmemiş, hep kafa tutan olmuştur.

 ‘’Viva La Muerta-Yaşasın Ölüm’’ şarkısını

söyleyenlere; ‘’cihan parçam’’ diye tanımladığı

dostlarıyla ‘’Gracias A La Vida-Hayata Teşekkürler’’ şarkısını söylemiştir.

Kanseri -raunt raunt- yenen adamdır.

‘’Yo Vuelvo-Gene Geleceğim’’ demiştir,

çıkıp gelmiştir kavga meydanına.

O; Okan Yüksel…

O; Kilisli Okan…

O; Meslek Ustam…

O; Okan Babam!..

Yüzü; insana, adamlara, sevgiye, doğaya dönük adam!

Kin değil sevgiyle yürüyen adam!

Mottosu;

"Hayatı paylaşmak"tır...

İyiliği, güzelliği, gerçeğe çıkan yolu arayan adamdır!

Yüreğinden, kanından kopup gelen ‘’Merhaba’’ ile özdeşleşmiştir.

Bazı insanlar otların balıkların yıldızların adını ezbere sayarken,

o -Büyük Şair gibi- ayrılıkları, hasretleri bilmiştir.

Deniz’i de vardır

Ateş’i, Su’yu da!

En sevdiği renk; mavidir!

‘’Neden’’ diye sorarsanız Edip Cansever ile yanıt verir.

‘’Bir renk değildir mavi huydur bende!’’

**

Ziyaret ettim Usta'yı evinde...

Arşivinde çalışıyordu.

Yeni projesi, en büyük ideali

Futbol Müzesi'ni hayata geçirebilmek için!

Nazım Baba'dan,

Can Yücel'den, Melih Cevdet Anday'dan, Ahmed Arif'ten şiirler okudu, Goethe'den, A.Einstein'dan anekdotlar anlattı.

Ve bir Enver Gökçe şiiriyle uğurladı beni;

"Bugün görüş günümüz

Dost kardeş bir arada

Telden tele

Mendil salla el salla

Merhaba

Atilla Oğlum Merhaba!"

Ben de

Mevlana dizeleriyle karşılık verdim

Ustam'a, Babam'a;

‘’Sevgide güneş gibisin/ Dostluk ve kardeşlikte akarsu gibisin/

Hataları örtmede gece gibisin/ Tevazuda toprak gibisin/

Öfkede ölü gibisin’’ Okan Babam…

Ustam!

Bin Yıllık Dostluğa temel attık seninle;

tam 40 yıl önce!..

NOT:

Okan Usta, bugünden

itibaren

9 EYLÜL'de yeniden okurlarıyla buluşuyor...