Günlerden Cumartesiydi..
İzmir'de güneş batmak üzereydi..
Meltem serinliği..
Alsancak semtinin sevilen bir eğlence mekanı tıka basa doluydu..
Kimi içkisini içiyor, kimi kahvesini yudumluyordu.
Kızlı erkekliydi insanlar..
Neşeliydi..
Her masa sohbetin dibine vurmuştu..
Mekandan kahkahalar yükseliyordu..
Ve bir anne..
26 yaşındaki engelli yavrusunu götürmüştü oraya..
Hava alsın, mutlu olsun diye..
Çocuğun rahatsızlığı Rett Sendromuydu..
Otizmden daha ilerisi..
Çocuk o mekanda olmayı çok seviyordu..
Etrafında gülen insanları görünce gülüyordu..
Mutluluğu gözlerine vuruyordu..
Bir anda polis bastı mekanı..
İnsanlara kimlik sormaya başladılar..
Komiserin biri anneye yöneldi sert adımlarla..
Sonra bağırdı..
"Kadın, kadın!..Sen nasıl bir annesin?. Bu çocuğu nasıl böyle bir yere getirirsin?"
Anne duyduklarına inanamadı önce..
Bir çocuğuna baktı, bir oturduğu mekana, bir de komisere..
Sonra haykırdı..
"Sen kim oluyorsun da benim anneliğimi sorguluyorsun?.. Çocuğumun mutluluğu için 26 yıl benim ne çileler çektiğimi biliyor musun?. Böyle bir yer dediğin burada herkes gibi çocuğum da mutlu.. İnanmıyorsan bak gözlerine, mutluluğu göreceksin.. Ben onun bir saniyelik mutluluğu için dünyanın bir ucuna bile giderim.. Sen önce insan ol.. Bir daha kimsenin anneliğini sorgulama."
O anda bir alkış koptu..
Herkes anneye destek verdi..
Komiser kızardı, morardı..
Ama yine anneye bağırdı..
"Sus, tutuklattırırım seni."
Anne hışımla ayağa kalktı, polise aynı sertlikle cevap verdi..
"Haydi gel de tutuklaktır. Kolaysa yap. Sizler biz kadınların evden dışarıya çıkmasına izin vermeyen zihniyetin adamlarısınız. Sizleri İzmir'e tayin etmelerinin amacı bu zaten..Ama başaramayacaksınız. Mutluluğa olan düşmanlığınız, çocuklarımızın mutluluğuna engel olamayacak..Haydi gel de, tutuklattır."
Mekanda bir alkış daha koptu..
Bu kez daha güçlü ve daha uzundu..
Komisere tepki büyüktü..
Bu beklenmeyen tepki karşısında başını önüne eğdi, arkadaşlarının yanına gitti.
Anne sandalyesine oturdu..
Engelli evladına sarıldı..
Gözlerinden süzülen bir kaç damlaydı..

*. *. *

Yaşanmış olaydır yukarıda yazılanlar..
Onlarca canlı tanığın önünde yaşanmıştır üstelik.
Günümüz Türkiye'sinin acı gerçeğidir..
Amerikalı gazeteci, yazar Peter de Vries der ki;
"Beşik sallayan eller, dünyayı yerinden oynatacak bir gücü simgeler."
Anneleri ağlatmayın..
Güçlerini sınamayın..
Dünya yerinden oynar..
Çünkü anne yaşamın ebediliğidir.

(Sedat Kaya, Datça)
13 Mayıs 2017