Bugünlerde bir hüzün var yüreğimin bir yerlerinde bulup çıkaramadığım. Yılgınlık ya da eziklik değil bu!

Başlıbaşına bir hüzün...

Ne var ki "Hüzün ki en çok yakışandır bize, belki de en çok anladığımız."

Hilmi Yavuz'un dizelerindeki gibi, daha bir başka hınç ve öfke birikimi doğurmaktan öte gitmiyor...

Bekir Coşkun...

Basınımızdaki namuslu kavgası, onurlu mücadelesi, düşünce kavgası ile genç meslektaşlarımıza önder olan bir kalem erbabıydı.

"Özel" kalemini çok severdik.

O; 

“Çalın kapılarını, söyleyin insanlara;

Hukuk devleti olmazsa yarın kapılarını başkaları çalar.” yazandı.

O;

"Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, 

bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci...

Bir anne gider...

Bir dost...

Bir arkadaş...

Bir sevgili...

Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde!.."yi de!..

O;

"Ben Atatürk'ü sevmeyenleri de sevmem. O bir insan değildir bizler için. Bir ilkedir, bir idealdir, bir rejimdir, bir ülkedir, özgürlüktür, bağımsızlıktir, medeniyettir. 

Biz hepsine birden 'Atatürk' deriz. 

Bu yüzden dilimizden düşmez."

de yazmıştı...

****

Özü, sözü bir, adam gibi adam değil; adamdı.

Hayvanseverdi, yurtseverdi, doğa çevre sevdalısıydı

Bekir Coşkun...

Eylül 'deki yazısında 

ayrılık sözleri vardı...

"

Yazı bilmem

Yazarım yazı bilmem

Bu yaz böyle geçti

Gelecek yazı bilmem…"

****

Bugünlerde bir hüzün var yüreğimin bir yerlerinde...

Sol meme altında yürek denilen et parçası çarpana dek de adın unutulmayacaktır.

O sevgi dostluk umut vicdan dağıtan dolu "canlı" satırların unutulur mu?

Bin yıl geçse de yaşayacaksın sen, Bekir Coşkun...

Seni yüreğimizin sıcağında saklayacağız.

Toprağında sevgi çiçekleri açacak...