Bazen değil. Sık sık yazmalı…
Sık sık baştan; sık sık yeni baştan yazmalı…
İnsan, yazabildiği, silip yenisini karalayabildiği neyi varsa yeniden yeniden yazmalı…
Ben yazmayı severim mesela…
Şiir yazarım…
Beğensem de beğenmesem de yeniden yazarım…
Asla eskisini atmadan, yırtmadan, yazılmışlığına saygısızlık etmeden yeniden yeniden yazarım…
Öykü yazarım…
İçinde sevdalar olan, çiçekler olan, yüreklerdeki derin boşlukların sığ sularda serinleyemeyeceğini
yazarım… Koyu kırmızı alevlerin bir tek gözyaşlarıyla sönebileceğini yazarım… Dalıp dalıp denizin
nursuz, rüzgarsız ve yağmursuz koya lacivert karanlığına, ortada bir neden bir niçin yokken, gözünden
iki damla yaş süzülen adamın yüreğindeki yumuşaklığı yazarım…
Bir rüzgarın, olmayan saçlarının yerine teninde usta ayak hareketleriyle dans etmesinin o kel kafalı,
dolu yürekli adamın içinde estirdiği fırtınaları yazarım…
Elleri; ölmüş babasına benziyor diye, insanın kendi ellerine bakarak nasıl özlem dindirebildiğini
yazarım…
Gitmiş ve dönmeyecek bir sevdanın kalpte bıraktığı nasırı yazarım…
O nasırın acısını…
Yazarım… Sonra, yeniden yazarım… Baştan… Sık sık baştan yazarım…
Kendime bir şehir yazarım…
Sokakları yosun kokan, kaldırımlarının deniz suyuyla yıkandığı bir şehir…
O şehrin sokak lambalarını yazarım… Nasıl ışıl ışıl, nasıl rengarenk olduklarını ve nasıl diplerindeki bir
deli yüreği aydınlatamadıklarını yazarım…

Bazen, eski gönül yaralarına mektup yazarım…
Kanayan yaraların nasıl tımar edildiklerini yazarım… Unuttum diyen dillerin nasıl hep hatırladığını, hep
hatırlamanın ne menem bir sancı olduğunu yazarım…
Ben kendime yol yazarım bazen…
Gidişi olan, gelişini düşünmediğim…
Nasıl gidesim geldiğini, nasıl dönmeyi düşünmeden yola düşesim geldiğini, nasıl yola düştükten sonra
her yolun aslında aynı karanlığa çıktığını yazarım…
Dedim ya, insan baştan yazmalı bazen…
Baştan yazabileceği ne varsa tümünü hem de…
Alın yazısını silemese de, insan kendi alnının tam ortasına yazmalı bazen…
İçinden ne geldiyse yazmalı…
Ve bunu asla sık sık yapmamalı…
Yani insan, kendi okuyamayacağı şeyi, bir kez yazmalı.
Yazmalı, ve hayata salmalı…