Kötülük sıradanlaştı.

Ölüm yüceltiliyor.

İnsan yaşamı artık domates gibi "tane" ile ifade ediliyor.

Savaşa hayır demek yasak.

Kan isteyenler vatansever!

Barış diyenler vatan haini!

Binlerce mülteci sınır kapılarında.

Bir cana kalmışlar, bir başa.

Analar ağlıyor.

Çocuklar ağlıyor.

Muktedirler gülüyor.

İnsanlık bitkisel hayata girdi.

Yalan, karalama, ikiyüzlülük geçer akçe oldu.

Bilginin, bilimin hiç değeri yok.

Vicdan, ahlak, adalet yerlerde sürünüyor.

Küfürün, hakaretin, karalamanın, aşağılamanın bini bir para.

Saygı, sevgi, kardeşlik karaborsa.

Katran karası günlere mahkum edildik.

Cennet coğrafyada  cehennemi yaşıyoruz.

Peki umut nerede?

Umut bile umut arar halde.

Ama bak işte açtı zemheri gülleri.(*)

Mor pembe açtılar hem de, dağlarda tepelerde.

Kötüler ne derse desin.

İyiler ne kadar susarsa sussun.

Fışkırdı zemheri gülleri.

Ve doğaya söyletiyorlar son sözü.

Sağır sultana duyururcasına..

"Bütün çicekleri koparabilirsiniz ama baharın gelmesini engelleyemezsiniz!"

(*) Zemheri gülü Datça yerelinde anemonlara verilen isim.