Bugün Anneler günü. Benim üç tane annem oldu. Birincisi gerçek annem. Diğer ikisi ise manevi annemdi. Üçü de üzerime titrerdiler. Bende galiba biraz marazlıydım. Ya da çok ilgi gördüğümden olacak biraz da nazlı...

Büyükannemi 09.09.1977’de, annemi 20.09.1997’de, süt annem olan Nedime Yengem’i daha sonra kaybettim. Üçünün de mekanları cennet olsun. Anneler için ne kadar da doğru bir söz. Benim annem de pek çok davranışıyla bu söze uygun bir kadındı. Ekmeğin, çöreğin yanık ya da pişmemiş yerini kendisi yerdi. Buna benzer olumsuzluklardan şikâyet ettiğini, sızlandığını hiç duymadım. Onun için yeter ki kimse huzuru bozmasın, kimse olur olmaz şeylerden yeter ki yakınmasın.

Çalışmaktan nasırlaştığı için midir? Elleri yanmazdı hiç. Bizim dokunamadığımız sıcak tencereyi rahatlıkla tutardı.Hangi bir özverisini sayayım?Hayatı boyunca bizleri rahat ettirsin diye çalıştı. Öküzlerimiz oldu küçük baş hayvanlarımız oldu. Öküzlerimizle çift sürmeye gider; tarlalarımızı nadas eder veya buğday, arpa, yulaf ekerdik.İneklerimiz vardı. Biz yatarken sabah erken kalkar ineklerimizin sütünü sağar ve yemlerdi. Hayvanlarımızın yaşadığı ahırları biz yorulmayalım diye altlarını gelberi ile temizlemiş olurdu.Bizlere yoğurt,peynirimizi hazırlardı.Bazen onu seyrederken saçlarının diplerinden akan terleri seyrederdim.–“Annem, sen çok yoruldun ver biraz da ben yapayım” dediğim zaman –“Sen git.Kahvaltın hazır.Kahvaltını yap.” deyip beni gönderirdi.

Nedime Yengem ise benim biraz yüzüm asık olduğunu görünce “Kim ne dedi sana?Söyle bakayım.Ben onlara gösteririm.” diyerek benim gönlümü alırdı. Yengem ben daha çok küçükken annemin yerine beni emzirirmiş.Ben bu insanların hakkını nasıl öderim? Büyükannem ona keza.Kimse bana evde yüksek sesle bağıramazdı. Bağıran olsa bile hemen söze karışır “Sakın ona bağırmayın.O tüyü bitmedik yetim” derdi. Babasız büyüdüğüm için beni hep kollardı.

Hiçbir ilaç; annelerin “Öpeyim de geçsin!” sözü kadar işe yaramıyor.
Anne elinden tüm dünyaya tutunur insan, o eli bir bıraksa bir ömür yutkunur insan. Bu sene sana gelemeyeceğim diye yanıp tutuşuyordum bu Corona virüsü nedeniyle. Corona günlerindealtmış gündür 65 yaşımı  geçtim diye sokağa çıkamıyoruz.Sağlık Bakanı yeni bir karar almış Pazar günü 11:00 ile 15:00 saatleri arasında dışarıya çıkış izni vermiş. Bir aksilik yaşamadıkça bahçemden topladığım çiçeklerle ziyaretine geleceğim.

Annem, Büyükannem, süt annemve Dünya’daki tüm anneler; Anneler Gününüz  Kutlu Olsun…