1989’da Belediye Başkan Vekili olarak vekâlet ediyordum. Telefon çaldı, sekreter “Ankara’dan Türkan Akyol, sizinle görüşmek istiyor” Dedi. Ben de “hemen bağlayın” dedim. Türkan Akyol; önce tebrik etti daha sonra Çeşme’de yapılmasını istediği Assıtej’in Uluslararası Gençlik ve Çocuk Tiyatroları Festivali’nin Alaçatı’da yapılması projesini anlattı. Başkanın Ankara’da olduğunu ve dönünce kendisine anlatıp, hemen dönüş yapacağımı bildirdim. Belediye Başkanımız Sayın Remzi Özen, Ankara’da işleri bitince Alaçatı’ya geldi ve kendisine projeyi anlattım. O da projeye çok sıcak baktı. “Remzi Başkanım, Türkan Akyol’u siz arayın.” dedim. Remzi Başkan; Türkan Akyol ile görüşüp bir toplantı tarihi kararlaştırdılar.  Başkan Remzi Özen, Meclis üyesi İsmail Tığlı ve Ben üçümüz, Ankara’ya Türkan Akyol’u ziyarete gittik. Türkan Akyol bizi ünlü tiyatro sanatçısı Olcay Poyraz’a yönlendirdi. Üçümüz birlikte Olcay Poyraz’ın evinde projeyi konuştuk ve yol haritamızı belirledik. Alaçatı’ya döndükten sonra aramızda çokça konuşmalar yapıp nasıl bu işi doğru yaparız, onu tartışıyorduk Alaçatı’da kültür merkezi yok, amfi tiyatro yok, iki tane sinema salonu var ve o binalar da atıl durumdaydılar. İsmet Sarı döneminde yapımına başlanmış; ancak henüz bitmemiş Kuğulu Park inşaatı vardı. Remzi Başkan, “Bütün işlerden önce bu parkı bitirin.” diye talimat vermişti. Gece gündüz çalışıp inşaatı yapan şirket verilen tarihte işi bitirip belediyeye teslim etti. Böylelikle biz de 3 Temmuz 1990’da “Alaçatı Uluslararası Gençlik ve Çocuk Tiyatroları Festivali’ni başlatmış olduk. Festivale üç farklı ülkeden ve Denizli, Samsun, Ordu ve İzmir gibi bir çok şehir tiyatroları toplulukları katıldı. O yıllarda Alaçatı’da misafirlerin konaklaması için bir tane bile otel yoktu. İzmir Beden Terbiyesi İl Müdürü Bahri Vireskala, Çeşme Paşa Limanı’nda bulunan Gençlik Kampı’nı, Remzi Özen’in ricasıyla, kullanımımıza açtı ve gelen sanatçıları Gençlik Kampı’nda ağırladık. İlk gösteri, Kuğulu Park’ta yapıldı. Sahne kuruldu, çocuklar ve katılan izleyicilerle birlikte biz de hasırların üstünde oturup ilk oyunu izledik. Remzi Özen basın açıklamasını, Nazım Aydoğdu Düğün Salonu’nda yapmıştı. Basından dört beş arkadaş katılmıştı. Ertesi gün, katılan gazetecilerin temsil ettikleri gazeteleri, terzi dükkânıma geçerken aldım. Bir tek Yeni Asır’ın, üçüncü sayfasında ve çok kısa bir haber ile geçiştirmiş olduğunu gördüm. Diğer gazeteler kale bile almamışlardı. Oysaki belediye olarak Konak, Karşıyaka, Bornova gibi büyük merkezlere kadar bez afişler asılmıştı. Tiyatro oyunlarından sonra çocuk kitapları yazarı Ülker Köksal, Denizli Tiyatroları Müdürü Sadık Aslankara, Tiyatro Sanatçısı ve ASSITEJ Yönetim Kurulu Üyesi Olcay Poyraz, Türkiye Tiyatrolar Genel Müdürü ve Aktör Tamer Levent, Tiyatro ve Sinema Sanatçısı Macit Sonkan, Cumhuriyet Meydanı’nda yuvarlak masada, hergün, oynanan tiyatro oyunlarının eleştirilerini yapıyorlardı. Alaçatı Uluslararası Gençlik ve Çocuk Tiyatroları Festivali günlerinde, Kartal Tibet’in yönettiği Koltuk Belası filmi de Alaçatı’da çekiliyordu. Ben de bu filmde rol almıştım. Alaçatı adeta bir sanat kenti olmuştu. Filmde başrol oyuncusu Kemal Sunal, Alaçatı sokaklarında dolaşıyordu. Halk, Kemal Sunal ile bütünleşmişti. Ilıca İnkim Otel’de kalıyordu ve bir akşam benim ricamı kırmayarak o akşam oynanan tiyatro gösterisinden sonra sahneye çıktı ve tiyatro izleyen çocuklarla söyleşi yaptı. Sanat ile ilgili sohbet etmişti, Alaçatılı çocuklarımıza sanatı sevmelerini önermişti. Bu arada da TRT, akşama doğru program yapan Seynan Levent her oyunu TRT3’te canlı yayınlıyordu. Belediye Başkanımız Remzi Özen, 2. Alaçatı Uluslararası Çocuk Festivali için, Alaçatı Ortaokulu Müdürü Ahmet Yaşar Çağlaşan’dan, öğrencileriyle birlikte bir oyun hazırlamasını istedi. Ahmet Hoca, Turgut Özakman’ın yazdığı “OCAK” adlı oyunu ortaokul öğrencileriyle oynamıştı. Hatta kızım Berrak Önal da bu oyunda rol almıştı. Festivalimizin üçüncüsünde ise Ahmet Yaşar Çağlaşan’ın öğrencileri ile birlikte yazmış olduğu “Liselimsiler” oyunu da sergilenmişti. Alaçatı artık isminden söz ettirmeye başlamıştı. Belediyemiz hemen eksik olan kültür merkezi için kollarını sıvamıştı. Kültür Merkezi için inşaat çalışmaları hemen başlatıldı. Daha sonra yeni Belediye binasının karşısında Amfi Tiyatro yapıldı. Alaçatı alt yapısı tamamlanmış ve yollar Bergama taşından döşenmişti. Yapılmayan, parkesiz yolumuz kalmamıştı.1997’de Merkezî Anavatan Hükümeti’nin kararıyla festivaller iptal edilmişti. Ondan sonra da bu çok önemli, sanat içerikli Alaçatı Uluslararası Gençlik ve Çocuk Tiyatroları Festivali yapılamadı. Yerel ve yabancı basından gelen gazeteciler Alaçatı bu günlere nasıl böyle geldi diye soru soruyorlardı. Eğer bu Alaçatı Gençlik ve Çocuk Tiyatroları Festivali devam etseydi, Alaçatı çok daha sanatsal ve kültürel bakımından daha da güzel gelişirdi. Başta Seynan Levent ve diğer emeği geçenlere şükranlarımı sunarım. Dünya Kenti Alaçatı bu günlere nasıl geldiğine de cevabımdır.