TRT İzmir Haber Müdürlüğü'nde "kameraman" olarak çalışan bir basın emekçisi kimliğiyle tanıyordum ben Nejat Altıok’u. 

Sonra "çevre mühendisi"olduğunu öğrendim.

Şiir dosyasını verdiğinde de "şairliği" ile tanıştım.

Boş zaman buldukça değil, "zaman yaratıp" hep okudum Nejat Altıok’u. 

 “Kimse güneşe göre ayar yapmasın / kader saatini / Güneş gelip geçicidir”  dizesi, bana iyi bir şairi okumanın keyfini verdi.  

“O yürek” şiirinde yer alan “O yürek / Yoruldu mu nedir? / O yüreğe ışımak yakışır / Gün doğumlarında ve gün batımlarında karanfile sarılırken / yaşamın kıvrımları” dizeleri ile yaşama daha köklü sarıldım.

Çünkü şiirinde soruyor, sorguluyordu Nejat Altıok:  

“Acılığıyla umuda son bir tomurcuk sunan / O yürek / Yoruldu mu?” 

****

Şiir, su, hava, ekmek, sevda gibi birşey şiir Nejat Altıok’un yaşamında. 

Kendi deyişi ile yazmıyor, soluyor, terliyor, üretiyor.  Oturup ilham gelmesini beklemek yok. 

Yaşamın herhangi bir anında, herhangi bir yerinde şiir başlıyor, sürüyor ve bitiyor.  

Sonra tekrar başlıyor, tekrar, tekrar.

Ne zaman ve nasıl geleceği belli olmayan bir dost gibi şiir Nejat Altıok için.

Gönül kapısı, her anında, şiire sonuna kadar açık. 

****

 “Düdüğü çalıyor vapurun, vapur gidiyor. / Yüreğimde çalıyor düdüğü / Yüreğim burada, yüreğim karşıda / Yüreğim vapurda gibidir” dizeleri, duygu çarpıntıları yaratıyor Nejat Altıok adı ile birlikte.

Altıok’a göre; 

“Önemli olan, şiiri var olduktan kısa bir süre sonra ölüm uykusuna terketmek, onu alabildiğince fazla yaşatabilmektedir.” 

Onu yaşamın içine salıp ona kimlik verebilmektir, onu ölümsüzleştirebilmektir. Şiiri sanat gecelerinden, şiir ikindilerinden yani şiir müzelerinden güneşe çıkarıp pazaryerlerine, belediye otobüslerine, parklara, insanların arasına bir güvercin gibi salıvermektir.

NERDESİN İZMİR 

Günlerdir seni izliyorum İzmir 

Sokaklarını, yokuşlarını, inişlerini, merdivenlerini 

seyrediyorum 

Parklarına, ağaçlarına bakıyorum 

Meydanlarını, bayram yerlerini gözlüyorum 

Kırlarına, mesire yerlerine atıyorum kendimi 

Saat kulelerine bakıyorum zaman zaman 

Sokak çeşmelerinden su içiyorum kana kana 

Faytonlarınla geziyorum Kordon boyunda 

Ve Kemeraltına dalıyorum sokak aralarından 

Hazineyle dolu bir dehlizdeyim sanki 

Ensemde imbat kaleye tırmanıyorum surlarından 

Sana kaleden bakmak yürek ister İzmir yürek 

Günlerdir seni izliyorum İzmir 

Sokağa çıkmadan günlerdir 

Evden çıkmadan odamda 

Eski resimlerine bakıyorum 

Kitaplardan okuyorum 

Seni çok özlüyorum İzmir 

Çok özlüyorum... 

Nerdesin İzmir Nerdesin?