"İzmir Ticaret Odası'da,

Mustafa Kemal Atatürk tarafından Kadınlara seçme ve seçilme hakkının verildiği bu anlamlı günde, "Atatürk'ü son gören ve konuşan tek kişi" Hanri Benazus'un, İBB Atatürk Fotoğrafları Koleksiyonu'ndan derlediği " Cumhuriyet Kazanımları ve Öncü Kadınlar" fotoğraf sergisi açıldı. 

Oda Başkanı Mahmut Özgener ve İBB Genel Sekreter Yardımcısı Ertuğrul Tugay tarafından açılan sergide 150 öncü kadının fotoğrafları yer alıyor.

Dahası Mahmut Özgener'in Türkiye'nin ilk milletvekillerin(Çankırı)  biri olan Büyükbaba annesi Hatice Özgener'in de fotoğrafı bulunuyor.

Hanri Benazus, bu fotoğrafın bir kopyasını Özgener'e hediye ederken, Başkan Özgener'in Benazus'a armağanı da kocaman bir nazar boncuğu oldu."

****

Böyle paylaşmıştım 5 Aralık'taki sergi açılışını, son katıldığı etkinliği.

Bizim de onu son görüşümüzmüş, nereden bilelim.

Yattığı hastaneden izinli gelmişti.

Çok yorgundu.

Yine hastaneye döndü.

O günden sonra da, oradan çıkamadı Hanri Benazus, Hanri Abimiz...

Sürekli babalık yaptığı yeğeni Alber Dalva'dan sağlık durumu hakkında bilgi alıyorduk ama haberler iç açıcı değildi.

Uğur Dündar Usta da Sözcü 'deki köşesinde

"Benazus'a ithafen

"Türklüğün Bedeli Ödenmez Ki" başlıklı bir yazı kaleme almıştı 5 Ocak'ta...

****

"Bir Türk vatanseveri Sefarad Musevisi'ydi."

Bu ifade,

1986'da Atatürk'le ilişkisini anlatan Yeni Asır'daki ilk röportajın sahibi Yaşar Aksoy Usta'nın.

30 bin kare Atatürk fotoğrafını İzmir Büyükşehir Belediyesi 'ne armağan etmişti.

Karşıyaka-Mavişehir'de bir caddeye adı verildi.

Onun için “Ne mutlu Türküm diyene ifadesinin vücut bulmuş hali” benzetimi yapılırdı.

Atatürk’ü daha küçük yaşta tanımak onuruna erişen(Gazi Paşa'nın Aydın- Ortaklar gezisinde trende leblebilerini yiyen çocuktu) hayranlığı tutkuya dönüşen, ömrünü Atatürk’ü ve O’nun  hayalindeki Cumhuriyet’i anlatmaya adayan Atatürk fotoğrafları koleksiyoneriydi Hanri Benazus...

Çağdaş Atatürk’ün fotoğrafları ile gün ışığına çıkabilmesi; gelecek kuşakları düşünen gerçek kültür, sanat adamı Mustafa Kemal ve Türkiye sevdalısı, günümüzde 

“iyi insan olma” ayrıcalığını yaşamış Hanri Benazus...

****

Varlık yıllarında 22 okul yaptırmıştır, bunu fazla kimse bilmez.

O bilinmesini de istemezdi.

O okullarda da ismi yoktur!

Sadece Manisa'da bizzat mimari planlarını hazırladığı okula eşi merhume Yıldız Benazus'un adının verilmesine izin vermiştir. 

Fakir babasıydı da.

Yardım ettiği garibanların sayısını kendisi de hatırlamazdı!

Kadim dostlarından Okan Yüksel  anlatıyor anekdotu; ”Zor günleriydi. Menemen-

Emiralem’de otistik çocukların eğitim gördüğü bir okulda Atatürk sergisi vardı. Birlikteydik. Bir telefon geldi. Geçmişte alacağı olan bir kişi borcunu ödeyecek duruma gelmiş, onu haber veriyor, parayı nereye göndereceğini soruyordu.

Hanri Abi, yine Emiralem’e bağlı bir köy okulunun kalorifer tesisatının olmadığını, bunun için parayı köy muhtarlığına havale etmesini rica etti arkadaşından...” 

****

Devam ediyor Okan Baba;

“Atatürk fotoğrafları koleksiyonerliği kadar, yazmak da tutkusuydu. Yine o sıkıntılı günlerde üç kitap yazdıydı. Fakat bastıracak gücü yoktu. Yardım istedi. Ege Kültür Platformu Derneği adına ‘Düşünen İnsanın Sancılı Dünyası’, ‘İnsan Olma Ayrıcalığı ve Hümanizm’, ‘Atatürk Çocukları Fotoğraf Albümü’nü bastırdık. Çok mutlu oldu.”

****

“İnsan olmak kolay değildir, hele ki ‘insanca’ yaşanabilecek bir toplum düzeni yoksa“ yazmıştır “Fareler ve İnsanlar” da John Steinbeck...

Bazı insanlar her ortamda tavırlarıyla, eserleriyle, dostluklarıyla, sadakatlarıyla, kendilerini kanıtlamışlardır.

İşte, “zenginlik, itibar ve güçlülük, ona ulaşamayan bireyler için hemen yakınına yanaşılması gereken çıkar açmazlarıdır” demiş Hanri Benazus, “insan olma ayrıcalığını” hakkıyla taşıyandı!

O; yaşam boyu madde ve gücün kendisine asla hükmedemediğini; -kayıplarla sarmalansa dahi- bu dünyanın tamamen kötü olmadığını gösteren tipik bir hümanistti.

****

Her fırsatta “Hiçbir beklentim yok!

Atatürk’e çok büyük borcum var. O borcu ödemekle uğraşıyorum” diyen “ iyi insan” Hanri Benazus’u saygıyla anıyorum.

Onu çok özleyeceğiz...

"Kimi gittikçe kalır/

Kimi kaldıkça gider" der Özdemir Asaf.

Hanri Benazus,

Hanri Abimiz hep yüreklerde...